ΕΙΔΗΣΕΙΣ |
Jules και Jim - Tο αριστούργημα του François Truffaut από 8/8 σε επανέκδοση
CLASSICS | 31-07-2019 10:00Η νέα εταιρεία διανομής ταινιών Summer Classics ξεκινάει φέτος το καλοκαίρι τη δραστηριότητά της επικεντρώνοντας το ενδιαφέρον της αποκλειστικά σε επιλεγμένες επανεκδόσεις για τα θερινά σινεμά.
Πρώτη ταινία για τον Αύγουστο το αριστουργηματικό Jules και Jim του François Truffaut που θα κυκλοφορήσει στις αίθουσες την Πέμπτη 8/8.
Θα ακολουθήσουν δύο ακόμα ταινίες του François Truffaut (Κλεμμένα Φιλιά και η Γυναίκα με τα Μαύρα) μέσα στον Αύγουστο.
JULES ET JIM
Σκηνοθεσία: François Truffaut, Σενάριο: François Truffaut, Jean Gruault,
Βασισμένο στη νουβέλα του Henri-Pierre Roché «Jules et Jim», Μουσική: Georges Delerue, Φωτογραφία: Raoul Coutard, Παραγωγή: Γαλλία, 1961 Διάρκεια: 105’, Γλώσσα: Γαλλικά,
Πρωταγωνιστούν: Jeanne Moreau, Oskar Werner, Henri Serre
«Το Σινεμά του αύριο δε θα γίνει από υπαλλήλους της κάμερας, αλλά από καλλιτέχνες για τους οποίους το γύρισμα θα είναι μια περιπέτεια εκπληκτική και παθιασμένη... Το σινεμά του αύριο, θα είναι μία ερωτική πράξη»
Φρανσουά Τρυφώ
Υπόθεση
Ο Jules, ένας ντροπαλός συγγραφέας από την Αυστρία, και ο Γάλλος φίλος του Jim, γνωρίζουν την Catherine, μια παρορμητική και απόλυτα ελεύθερη στο πνεύμα κοπέλα. Μοιραία, θα δημιουργηθεί ένα ερωτικό τρίγωνο, μποέμικο αλλά και τραγικό ταυτόχρονα, με φόντο την περίοδο του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Το τρίτο φιλμ που σκηνοθέτησε ο Truffaut μοιάζει με μια εγκυκλοπαίδεια της γλώσσας του σινεμά, αναμειγνύοντας σχεδόν κάθε γνώριμο στιλ στην αφήγησή του. Σταθμός για τη γαλλική σχολή της nouvelle vague, περιέχει ένα από τα διασημότερα και πλέον υποδειγματικά score του Georges Delerue, με τη Jeanne Moreau να τραγουδά (και να κάνει παγκόσμια επιτυχία) το κλασικό «Le Tourbillon».
ANDREW SARRIS
Το «Ζύλ καί Ζίμ» του Φρανσουά Τρυφώ είναι μιά από τις πιο σπάνιες ταινίες, ένα αυθεντικά ρομαντικό φίλμ. Βιάζομαι να προσθέσω ότι αυτό που εννοώ με το «ρομαντικό» δεν έχει καμιά σχέση με τσιγγάνικα βιολιά, ροζέ φίλτρα, ψίθυρους στο φως των κεριών ή γενικά μια άποψη ζωής σε απαλό τόνο. Η ταινία του Τρυφώ δεν περιέχει τίποτα απ’ όλα αυτά. Αντίθετα το «Ζύλ καί Ζίμ» εκφράζει μια σκληρή οπτική του έρωτα, σαν έναν πόλεμο σε ιδιωτικό έπίπεδο με τις άντίθετες παρατάξεις να συγκρούονται έξω από τους νόμους και τους κανόνες της κοινωνίας.
Επιπλέον ένας από τους ήρωες του φίλμ επικαλείται τις έμπειρίες του Απολλιναίρ, αυτού του πραγματικά αδέσμευτου Γάλλου ποιητή που έγραψε τα φλογερά ερωτικά του ποιήματα μέσα στά χαρακώματα, στη διάρκεια του πρώτου παγκόσμιου πολέμου.
Επιπλέον ένας από τους ήρωες του φίλμ επικαλείται τις έμπειρίες του Απολλιναίρ, αυτού του πραγματικά αδέσμευτου Γάλλου ποιητή που έγραψε τα φλογερά ερωτικά του ποιήματα μέσα στά χαρακώματα, στη διάρκεια του πρώτου παγκόσμιου πολέμου. Διασκευή από το πρώτο μυθιστόρημα του Άνρί-Πιέρ Ροσέ, τό «Ζύλ καί Ζίμ» περιγράφει τη στενή φιλική σχέση άνάμεσα σ’ έναν Γερμανό και σ’ έναν Γάλλο σ ’ εκείνη τη γεμάτη προσδοκίες περίοδο πρίν το 1914 όταν το ποτάμι της ιστορίας δεν είχε ακόμα μετατραπεί σε μανιασμένο χείμαρρο. Και οι δύο άντρες καταγοητεύονται από ένα αρχαίο άγαλμα και μια γυναίκα που ζωντανεύει το αινιγματικό χαμόγελο του άγάλματος. Ο Ζύλ και ο Ζίμ μοιράζονται την αισθητική τους δημιουργία σ’ όλα τα χρόνια που ακολουθούν, αλλά αυτό που άρχισε σαν ένα άντισυμβατικό ειδύλλιο καταλήγει σε τραγωδία.Ο Τρυφώ απέφυγε τις ομοφυλοφιλικές νύξεις σ’ αύτό το ερωτικό «τρίγωνο», εξισώνοντας την ένταση ανάμεσα στη φιλία των άρσενικών και στον ετεροφυλοφιλικό έρωτα. Κι αυτό βέβαια γίνεται πιο εύκολα σε μια χώρα σαν τή Γαλλία παρά στην Άμερική, όπου οι σύνθετες και αντιφατικές σχέσεις επενδύονται πάντα με Φροϋδικούς απόηχους. Ευτυχώς ο Τρυφώ δεν έπεσε στην παγίδα να παρουσιάσει τους ήρωές , σαν κλινικές περιπτώσεις κι αυτό χάρη στη Ζάν Μορώ πού παίζει τον κεντρικό ρόλο. Η ευαισθησία του Τρυφώ στο «Ζύλ καί Ζίμ» είναι πράγματι εντυπωσιακή για έναν νέο σκηνοθέτη, σαν κι αυτόν. Οί νέοι είναι συχνά άπόλυτοι αλλά αυτό δεν συμβαίνει στην περίπτωση του Τρυφώ.
(...)
François Truffaut
Ο Φρανσουά Τρυφώ γεννιέται στις 6 Φεβρουαρίου του 1932. Από νωρίς εκδηλώνει την αγάπη του για την 7η Τέχνη. Με τη βοήθεια του θεωρητικού του κινηματογράφου Αντρέ Μπαζέν, άρχισε να γράφει κριτικές στο θρυλικό περιοδικό, Cahiers du cinema. H θητεία του στο περιοδικό, του προσέφερε το πιο σημαντικό στοιχείο, την κινηματογραφοφιλία. Όχι τόσο ως ένας εκλεκτικός θεατής ή ένας ψυχρός κριτής, αλλά κυρίως ως ένας εραστής ενός κινηματογράφου χωρίς όρια και σύνορα. Εκεί και μαζί με άλλους συναδέλφους του άνοιξαν τον δρόμο για το νέο κύμα και το μη εμπορικό κινηματογράφο. Με την μικρού μήκους ταινία του Les Mistons (1958) και θέμα την σεξουαλική αφύπνιση μιας ομάδας νεαρών, έθεσε στην πράξη τις θεωρίες του, τις οποίες συνέχισε στην ημιαυτοβιογραφική, μεγάλου μήκους ταινία του, "Τα 400 χτυπήματα" (Les Quatres Cents Coups, 1959). Μία γεμάτη ειλικρίνεια αλλά και ποίηση ταινία, που κέρδισε το βραβείο Σκηνοθεσίας στο Φεστιβάλ των Καννών, κάτι που τον καθιέρωσε ως έναν από τους πλέον σημαντικούς εκφραστές του πρωτοεμφανιζόμενου νέου κύματος (nouvelle vague). Ακολούθησαν οι ταινίες "Πυροβολείτε τον Πιανίστα" (Tirez sur le pianiste, 1960), αναφορά αλλά και ανατροπή των γκανγκστερικών ταινιών, "Απολαύστε το κορμί μου" (Jules et Jim, 1961) γύρω από τις ιδιόμορφες σχέσεις ενός ερωτικού τριγώνου, "Φαρενάιτ 451" (Fahrenheit 451, 1966), εξαιρετική μεταφορά στην οθόνη του βιβλίου επιστημονικής φαντασίας του Ρέι Μπράντμπερι, που ο Τρυφώ γύρισε στην Αγγλία, "Η νύφη φορούσε μαύρα" (La mariée etait en noir, 1967), μία παραλλαγή του αμερικανικού φιλμ νουάρ. Ταινίες που επέβαλαν τον Τρυφώ ως έναν ξεχωριστό και εντελώς πρωτότυπο δημιουργό.
Jeanne Moreau
Γεννημένη στις 23 Ιανουαρίου του 1928, στο Παρίσι, η Ζαν Μορό (Jeanne Moreau) ξεκίνησε την καριέρα της το 1947 στο θέατρο. Στην πλούσια φιλμογραφία της, η Γαλλίδα καλλιτέχνης, συνεργάστηκε με τους σημαντικότερους σκηνοθέτες της πατρίδας της, όπως ο Φρανσουά Τρυφώ, ο Λουί Μαλ, ο Ζαν-Λυκ Γκοντάρ, ο Ζακ Ντεμύ, ο Ροζέ Βαντίμ και ο Ζαν Ρενουάρ.
Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι, το 1998 σε τιμητική εκδήλωση της Αμερικανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου, ο Όρσον Γουέλς την είχε χαρακτηρίσει ως την «σημαντικότερη ηθοποιό στον κόσμο».
Βίντεο:
Φωτογραφίες:
Επιστροφή