Σε ένα δυστοπικό νησί της Ελλάδας γύρω στο 1900, η Χαδούλα , χήρα- Ιωάννου Φράγκου είναι μια γυναίκα που έχει μάθει να επιβιώνει στην ανδροκρατούμενη, πατριαρχική κοινωνία υπηρετώντας αυτό που της πέρασε η μητέρα της – μια σκυτάλη δύσκολη, που διαιωνίζει την υποτίμηση και την κατώτερη μοίρα της γυναίκας. 

Η Χαδούλα επαναστατεί μέσα της και αυτό δε θα αργήσει να συμβεί και προς τα έξω. Θύματα του ξεσπάσματός της γίνονται τα μικρά κορίτσια του νησιού, τα οποία απαλλάσσει από το κοινωνικό και οικονομικό φορτίο που η ύπαρξη τους επιφέρει, αφαιρώντας τους τη ζωή.

Οι πράξεις της κάποια στιγμή αυτονομούνται και τη φέρνουν αντιμέτωπη με το νόμο. Εγκαταλείπει το σπίτι της και πάει στο καταφύγιο της που είναι η φύση. Όμως στη πραγματικότητα όσο και αν η ηθική της της υπαγορεύει πως καλά έπραξε όσα έπραξε , το χρόνιο τραύμα της την ακολουθεί παντού. Το τέλος έρχεται σαν λύτρωση.