Κολτς Νεκ, 1981. Λίγο μετά το high της sold out περιοδείας του «The River», o Μπρους Σπρίνγκστιν επιστρέφει στο σπίτι του στο Νιου Τζέρσεϊ και βυθίζεται στο σκοτάδι. Δεν ξέρει πώς να διαχειριστεί την απότομη δόξα, δεν ξέρει πώς να βάλει όρια στη δισκογραφική του εταιρία, δεν ξέρει πώς να παλέψει με τα φαντάσματα του παρελθόντος. Η δύσκολη σχέση με τον πατέρα του, Ντάγκλας, είναι είναι μια πληγή που δεν κλείνει ποτέ. Τι κι αν λίγο πριν είχε παίξει σε στάδια με χιλιάδες κόσμου που τον αποθέωναν; Εκείνος δεν τον παραδέχτηκε ποτέ. Δεν είχε γίνει άντρας, στα μάτια του πατέρα του. Δεν ήταν άξιος.

Βουτιά στην κατάθλιψη, όσο όλοι τριγύρω θέλουν κι ένα κομμάτι του. Επρεπε να γιατρέψει το τραύμα, να σκάψει βαθιά για να βγει από την άλλη πλευρά, στο φως. Μονόδρομος: η μουσική. Κλείνεται στην κρεβατοκάμαρά του με τις ακουστικές κιθάρες και τη φυσαρμόνικά του και ηχογραφεί ακατέργαστα, χειροποίητα, ωμά το αριστούργημα της καριέρας του: το Nebraska.

Αυτή δεν είναι μία τυπική βιογραφία του «Αφεντικού». Είναι ένα βύθισμα στα πρώτα υλικά που τον έκαναν τόσο άμεσο, τόσο προσηνή, τόσο αγαπητό, στον κόσμο του. Η ευθραυστότητά του. Η ικανότητά του να εκθέτει το τραύμα του, για να γιατρεύει τα δικά μας.