Η Σίγκνε και ο Τόμας διατηρούν μια αρρωστημένη, ανταγωνιστική σχέση, η οποία παίρνει μια άσχημη τροπή όταν ο Τόμας αποκτά ξαφνικά αναγνώριση για το καλλιτεχνικό του έργο. Γνήσια αντιδραστική, η Σίγκνε επιχειρεί απεγνωσμένα να ανακτήσει το στάτους της δημιουργώντας μια νέα, αδίστακτη περσόνα, η οποία τρέφεται από την προσοχή και τη συμπόνια των άλλων. Μεταμφιεσμένη σε μια ταινία για μια δυσλειτουργική, τοξική σχέση, αυτή η «αντι-ρομαντική κωμωδία» είναι καταδικασμένη να γίνει επιδραστική, καθώς διατυπώνει ένα οξυδερκές σχόλιο για ένα συγκεκριμένο είδος μηδενιστικού ναρκισσισμού, χρησιμοποιεί ευφάνταστα τους κώδικες του «dead-pan», ανέκφραστου χιούμορ, αλλά και ακροβατεί στο επισφαλές νήμα που χωρίζει (ή ενώνει) την αμήχανη σάτιρα και με τη μεθοδική ωμότητα.