Στην καρδιά της ιστορικής γειτονιάς της Πλάκας, το Cine Paris δύσκολα περνάει απαρατήρητο: Με θέα στην Ακρόπολη που κλέβει την προσοχή ακόμα και από τις καλύτερες ταινίες του κόσμου, είναι ένας θερινός κινηματογράφος που είναι μέρος του αθηναϊκού πολιτισμού, και για καλό λόγο!

Παραδοσιακή κατάφυτη αυλή με αγιόκλημα και γιασεμιά.

Ο θερινός κινηματογράφος Αίγλη θεωρείται από τους πρώτους όπου εντάσσονται πλήρως στο ευρύτερο περιβάλλον τους καθότι βρίσκεται εντός πάρκου.

Μία αίθουσα κάτω από τα αστέρια, μια ιστορία γεμάτη κινηματογραφικό μυστήριο και μια νέα αισθητική, ιδιαίτερα νοσταλγική που μας ταξιδεύει!

Όποιος γνώριζε το θερινό Αμίκο στο Χαλάνδρι ίσως να μην το αναγνωρίσει αν το επισκεφτεί σήμερα. Στρωμένο ολοκληρωτικά με ξύλινο ντεκ στην είσοδο, στο μικρό ανοιχτό χώρο αναμονής μπροστά στο ταμείο και το μπαρ, έχει καινούργια πέργκολα με πανί στο πίσω μέρος και καινούργια καθίσματα μπροστά στην οθόνη - με λίγα λόγια δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από τα παραδοσιακά θερινά σινεμά του κέντρου της πόλης.

Η "Άνοιξις" χτίστηκε την δεκαετία του ʽ50 και γνώρισε για περισσότερα από 30 χρόνια μεγάλες δόξες προβάλλοντας κατά κύριο λόγο οικογενειακές και ελληνικές ταινίες. Από την δεκαετία του ʽ90 και μετά γνώρισε σταδιακή παρακμή και κινδύνεψε να μετατραπεί σε πολυόροφη πολυκατοικία, όταν το 2003 με απόφαση της τότε υφυπουργού ΠΕΧΩΔΕ, η χρήση του οικοπέδου της χαρακτηρίστηκε ως διατηρητέα, διαφυλάσσοντας με αυτόν τον τρόπο τον πολιτισμικό χαρακτήρα της.

Η θέα του κινηματογράφου προς τον Υμηττό είναι εκπληκτική και συμβάλει θετικά στην ψυχαγωγική εμπειρία και την χαλάρωση των θεατών.

"...Το Βοξ στα Εξάρχεια ήταν το αγαπημένο μου σινεμά από το Λύκειο και κάθε καλοκαίρι ανυπομονούσα να βυθιστώ στις λαστιχένιες καρέκλες του για να δω τις καλές παλιές ταινίες που κανένας άλλος θερινός στην Αθήνα δεν έφερνε."

Το καλοκαίρι θα 'ρθεί.  Στην ταράτσα του Βοξ η Μελίνα θα παίζει την Στέλλα. Ραντεβού θα σου δίνω στα σκαλιά του Εκράν, να κοιτάμε τις νύχτες τη Μανιάνι γκρο-πλαν καρφωμένη με δέκα σαΐτες.

Ο Ζέφυρος ξεκίνησε τη λειτουργία του την δεκαετία του ‘30 και είναι ένα από τα πρώτα σινεμά της Αθήνας.

"Ένα από τα παλιότερα σινεμά της Αθήνας, λειτούργησε για πρώτη φορά το 1940 στην απέναντι πλευρά της Πατησίων ενώ μεταφέρθηκε στην σημερινή του θέση την δεκαετία του ’50. Χαρακτηρίστηκε ως διατηρητέο μνημείο το 1997 και σήμερα ανακαινίζεται για να λειτουργήσει το καλοκαίρι του 2018."

Κατάφυτη αυλή πάνω στη πλατεία Μεταμορφώσεως με πολλά τραπεζάκια, σχετικά άνετο parking στους γύρω δρόμους, κατάλληλη πρόσβαση για άτομα με ειδικές ανάγκες. Εξοπλισμένο με Ψηφιακή Προβολή και Στερεοφωνικό Ήχο.

Ο κινηματογράφος Μαριλένα λειτουργεί από το 1962 και αποτελεί ιστορικό κινηματογραφικό προορισμό για τους κατοίκους της Άνω Γλυφάδας και των ευρύτερων περιοχών.

Το θερινό σινεμά Μασκώτ λειτουργούσε επί της λεωφόρου Πειραιώς από το 1940 προβάλλοντας κυρίως ελληνικές και τούρκικες ταινίες και ιταλικές κωμωδίες. Οι κάτοικοι της περιοχής θυμούνται με νοσταλγία τα απίστευτα γέλια με τους Τσίτσο και Φράνγκο. Από το 1988 όταν έκλεισε η παλιά Μασκώτ ο Δήμος του Ταύρου εγκαινίασε την Νέα Μασκώτ στο Πάρκο Ηρώων, εκεί που λειτουργεί έως σήμερα.

Τριανταπέντε σχεδόν χρόνια κινηματογραφικής ιστορίας συμπληρώνονται από τότε που το σινέ Παράδεισος, ο δημοτικός κινηματογράφος της πόλης του Κορυδαλλού, εγκαινιάσθηκε από τον  Τζουζέπε Τορνατόρε- τον σκηνοθέτη της βραβευμένης με Όσκαρ ταινίας «Σινεμά ο Παράδεισος».

Το μπορντό χρώμα του τοίχου, η μπορντό κουρτίνα που χωρίζει την είσοδο από τον κήπο, η μεγάλη οθόνη που θυμίζει και θα θυμίζει ότι τα Εξάρχεια είναι η πιο γαμάτη γειτονιά του κέντρου. Με εφαλτήριο την τεράστια αγάπη της Πέγκυς Ρίγγα, κόρης του ιδιοκτήτη της Ριβιέρας (και του Βοξ και της Αθηναίας), ο θερινός ανοίγει και κατά τη διάρκεια του φθινοπώρου ή του χειμώνα, φιλοξενώντας διάφορες πολιτιστικές δράσεις.

Η μεγάλη οθόνη και η κατάλληλη χωροταξία του επιτρέπει πολύ καλή θέαση από όλες τις θέσεις των θεατών. Κισσοί, γιασεμιά, νυχτολούλουδα και μεγάλα παρτέρια με λουλούδια δημιουργούν ένα ειδυλλιακό σκηνικό παραδοσιακού θερινού σινεμά.